کارکرد تشبیه در پهنة شعر محمدحسین (بهجت تبریزی) شهریار

تشبیه یکی از مهم‌ترین صورت‌های خیالی شاعرانه است و برجسته‌ترین جوهرة شعر است، در بررسی صور خیال شاعران تشبیه بالاترین کاربرد در شعر شاعران خود را نشان می‌دهد. در این مقاله سعی تمام داشته‌ایم به صورت اختصار برجستگی سخنوری و هنرآرایی در به کارگیری تشبیه در اشعار شهریار را نشان دهیم و همت گمارده‌ایم تشبیه‌های مختص و البته شهریار وار که به سبک شهریار در کلامش متجلی شده، بیاوریم. استفاده شهریار از صنایع بدیعی و آرایه‌های ادبی خصوصاً تشبیه شیوه خاص خود را داشت که استفاده از تشبیه ترکیبی یا تشبیه در تشبیه بسیار جلب نظر می‌کند. به طور مثال: تشبیه بلیغ (اضافه تشبیهی) طوطی تند خراسانم و یاد لب‌تر   می‌گشاید به رخم دکة قناد هنوز که صد البته این تشبیهات نیز در آثار قدما نیز دیده می‌شود اما به کارگیری تشبیه در تشبیه بسیار زیبا آورده شده است. نظیر: سر زلفش چرا بر نگیرد روی ماهش را   مگر بر ابر سیه خورشید را در بر نمی‌گیرد